Feestje voor iedereen…

Afgelopen weken zijn we weer verwend met een paar heerlijke herfstdagen. Regelmatig brak het zonnetje door en was het bos een schakering van kleuren.

Veel mensen hebben daar ook dankbaar gebruik van gemaakt. De bossen rondom Hardenberg werden overspoeld door wandelaars, hardlopers, fietsers en mountainbikers.

Tegenwoordig is daar ook een nieuwe soort bijgekomen.

Ze zijn vaak te herkennen aan hun wat statige zit op de fiets.

Ze fietsen met een bovengemiddelde snelheid door de bossen, wat absoluut niet past bij hun leeftijd of postuur.

De wat verder geëvolueerde exemplaren, hebben wat extra accessoires aan hun fiets zitten. Een spiegel en een halve tablet waarop ze de route kunnen bekijken en de snelheid kunnen aflezen.

Kortom we hebben het hier over de E-bikes.

Even voor de duidelijkheid, een prachtige uitvinding voor mensen die moeite hebben met fietsen. De E-bike helpt hen te ondersteunen bij het fietsen. Daar ligt wat mij betreft ook niet het pijnpunt.

Klein voorbeeldje.

Vorige week reden we de MTB route Hardenberg en Ommen even achter elkaar.

Zoals gezegd, de herfst heeft in volle hevigheid toegeslagen en Johan H. kan niet overal bladblazen, dus hier en daar lag er wat overtollig blad op de tracks.

Op zich geen probleem, een beetje mountainbiker past zijn of haar rijgedrag daarop aan en neemt de bochten dan ook met iets meer beleid (lees rustiger).

Echt spannend gaat het pas worden op het betonfietspad, wat gedeeltelijk in de MTB route Ommen zit.

Door het blad en de regen lag het er daar super glad bij. De ijsmeesters van Thialf zouden er een moord voor doen.

We nemen de eerste paar bochten dan ook erg voorzichtig en voelen ons achterwiel al een beetje weg glijden. Wanneer we de bocht uitkomen, kunnen we net op tijd opzijsturen om een man op leeftijd te ontwijken.

Hij fiets ons met een rotgang tegemoet en ik zie de angst in zijn ogen wanneer hij ons passeert. Achteromkijkend zie ik, dat hij met moeite de bocht weet te halen en net niet vol de bossen in knalt.

Voor veel mountainbikers/wielrenners zal dit een bekend fenomeen zijn. Op de smalle fietspaden E-bikers tegenkomen die vol in de kramp schieten……omdat wij zulke brede sturen hebben en asociaal hard fietsen…..….daarbij nemen zij de gehele breedte van het fietspad in. De witte strepen die het fietspad scheidt in links en rechts, negeren ze compleet.

Wat ze vergeten is dat hun E-bike met gemak 20+ gaat en hun reactie vermogen net een beetje minder is dan pak um beet, 40 jaar geleden.

Oplossing is dan volgens mij ook niet zo moeilijk .

Begrens de E-bike tot 15/17 km/uur. Dat is een snelheid waarop men ook zonder ondersteuning zou rijden.

Gebruik je de E-bike voor woon/werk of lange toertochten, volg dan even een cursus waarbij je laat zien dat je reactie en observatie vermogen groot genoeg is om tijdig te kunnen anticiperen in het verkeer.

Het is zoals gezegd, absoluut niet mijn bedoeling om mensen tegen het zere been aan te schoppen.

Ik ben zo langzamerhand die verwijtende blikken of opmerkingen wel zat, wanneer we weer E-bikers tegenkomen of inhalen.

Ben ook wel benieuwd naar de cijfers wat betreft ongelukken en ziekenhuisopnames met een E-bike, maar dat terzijde.

Kortom, beetje snelheid aanpassen en rekening houden met de medeweggebruikers op de fietspaden, dit zou zoveel prettiger zijn. Fiets de snelheid die je kunt overzien.

Het zijn de donkere dagen voor de kerst. Met én een mondkapjesplicht en het vuurwerkverbod aanstaande, mag een beetje stoken wel toch?  🙂 Worden we lekker warm van!

See You on the track .