Outdoor in de Winter

We schrijven zaterdag 10 december 2022.

In de verte hoor ik een dof dreunend geluid en langzaam kom ik tot het besef dat dit niet kerkklokken zijn of de melkbussen die in een vroegtijdig stadium worden afgeschoten. Helaas, het is het zoemen van de wekker.

Ik ontwaak met een lichte kater en vraag me af of dit komt van het, (vind ik) onterechte verlies tegen Argentinië of toch dat laatste glaasje port wat ik uit pure frustratie nog had ingeschonken.

Als ik met mijn blote voeten de steenkoude vloer van de douche betreed, ontsnapt een lichte kreun uit het binnenste van mijn lichaam. Als ik de ijsbloemen op de ruit zie staan kruip ik het liefst het warme bed weer in. Ik mompel tegen mezelf: “ Ik haat Outdoor in de winter”. Schuif 3 broodjes met jam m’n bakkes in. Wanneer ik richting het koffieapparaat strompel, zie ik dat het daarvoor ook al te laat is.

Klokslag 9 uur worden de eerste gasten bij de Outdoor verwacht, dus hup dan maar zonder koffie en jas aan in de auto richting Rheeze. Bij de auto gekomen zakt me de moed in mijn toch al te koude schoenen. Een dikke witte
ijslaag zit er op de ruiten van mijn auto. Even speel ik met de gedachte om de auto aan te zetten, verwarming standje sambal en in tussentijd toch dat bakkie koffie er in te gooien. Ik zie bij de buren de gordijnen nog dicht en bedenk me dat zo’n diesel ronkende Landcruiser niet bevorderlijk is voor de goede band met de buren.

Toch maar de ruiten krabben en met tot op het bot toe vernikkelde vingers uiteindelijk achter het stuur richting de Outdoor. Uit de speakers klinkt ‘ All I want for Christmas’ en mijn humeur weet op dat moment dan ook het absolute dieptepunt van de dag te bereiken. Ik switch van zender en met Volbeat op standje 10 kan ik toch een beetje van het
ochtendgloren genieten.

Bij de Outdoor aangekomen even vol gas de mountainbikes klaarzetten en nadat ik een heerlijk geurend bakkie leut heb ingeschonken, breng ik met een weldadig gevoel het kopje naar mijn mond, om van dit welverdiende zwarte goud te gaan genieten….

Op dat moment hoor ik echter dat de gasten gearriveerd zijn en al foeterend loop ik naar buiten om de gasten te ontvangen.

Een vriendenclub heeft besloten het weekend goed te beginnen en na een brakke nacht weer nuchter te worden op de mountainbike…. Ik kan dat wel waarderen en met een paar welgemeende tips stuur ik de jongens de route op.

Na een vers bakkie koffie pak ik even mijn momentje en als Brent en Jan arriveren ben ik weer het mannetje.

Na een kort werkoverleg gaan we aan de slag om de volgende groepen voor te bereiden. Een voorzichtig zonnetje breekt door de wolken heen en met dat de temperatuur stijgt wordt ook onze stemming beter.

Bij het paintball terrein steken we de houtkachel aan en na het klaarzetten van de wapens en de overige zaken kan Brent zijn paintballgroep ontvangen.

Nadat hij de groep een hartelijk welkom heet, doet hij onder het genot van een bak koffie de uitleg en na het aantrekken van de overalls en de maskers gaan de 2 teams met elkaar de strijd aan.

Op de vraag of het niet te koud is kijken de deelnemers Brent zwetend aan en vragen hoezo koud ??

Kortom prima weer voor de aanval!

Tegelijkertijd arriveert ook het groepje dat gaat mountainbiken met begeleiding. Nadat Jan en ik de gasten netjes op de fiets hebben gezet vertrekken we richting de route. Ik nestel me op kop en met een lekker gangetje rijden we de eerste singletrack op. Nadat ik een beetje gas geef kijk ik achterom en kijk in het breed stralende gezicht van een van de gasten. “Dit is super gaaf’, schreeuwt ie en ik schakel nog een tandje bij. Vooraf had ik aangegeven dat we vandaag i.v.m. de kou wat minder pauze zullen houden en we het tempo iets hoger zullen houden.

Na ongeveer 5 kilometer stop ik even voor een fotomomentje en vraag hoe het gaat: 9 fris blozende gezichten kijken me aan en met een volmondig, “ wat is dit geweldig”, vervolgen we onze tocht.

Ik merk dat het tempo nog iets hoger kan en mijn oude lichaam begint een weldadige warmte te produceren. Ik zie Jan ook genietend achteraan de groep fietsen en bedenk me dat dit werk nog niet zo verkeerd is .

Nadat we in de finale nog even de snelheid flink naar boven hebben getrokken bereiken we naar ruim 1.5 uur de Outdoor. Onder het genot van een bakje koffie horen Jan en ik de enthousiaste verhalen van de gasten aan.

“Ach dat Outdoor in de winter is best wel oké!”