Vanmorgen in alle vroegte opgestaan om samen met Simone en een sportmaat te gaan mountainbiken.
Na een bakkie koffie bij onze locatie in Rheeze waren we klaar voor vertrek. De fiets van m’n maat netjes op zijn lichaam afgesteld en niets kon een mooie ochtendrit in de weg staan.
Oh ja, even over m’n maat. Hij is werkzaam bij een sportschool. Is een krachtpatser van 196 cm lang. Heeft een vetpercentage van nog geen 10%. Verder opgebouwd uit enkel pezen en spieren met tussendoor nog wat beenderen om het geheel bij elkaar te houden.
Kortom, hij is topfit en ziet er uit zoals het ooit bedoeld was zeg maar. 🙂
Maar goed, we gingen dus op pad. Tussen de mist slierten door, probeerde de zon zich een weg te banen. Het beloofde een mooie dag te worden.
Onze banden produceerden op het asfalt het kenmerkende, zoemende geluid. Met een lekker gangetje reden we richting de route. M’n maat in mijn wiel en Simone volgde in het laatste wiel. Met natuurlijk de inachtneming van de 1,5 meter.
Na ongeveer 500 meter doemde het bos voor ons op. Met een korte schreeuw naar achteren stuurde ik de eerste singletrack in, ff gas d’r op. Ik gaf m’n carbonnen ros de sporen en genoot van het klang geluid waarmee m’n ketting op het juiste tandwiel viel.
Achter me hoorde ik, dat ook m’n maat een tandje zwaarder schakelde. We vlogen de eerste bochtjes door en ook het kleine bultje namen we lekker met snelheid. Voordat we het wisten waren we de eerste singletrack al weer door.
Tenminste, dat dacht ik ………..
Na 2 minuten gewacht te hebben, kwam m’n maat lachend het bos uit en riep dat hij het bos wel van heel dichtbij had meegemaakt.
Zoals een groot wielrenner (R.O) ooit al zei:’ Hard fietsen is nog geen wielrennen”. Was dit ook aan de orde bij onze gespierde vriend. Mountainbiken is meer dan alleen maar hard trappen.
Hoog tijd om de basis van het mountainbiken uit te leggen:
Dé gouden tip voor het mountainbiken is…. Ga zo hard je kunt en niet zo hard je zou willen.
Laat je niet opjagen door anderen en neem geen onnodige risico’s om ergens de snelste te willen zijn. (Strava-idiots) Veilig thuiskomen moet nog altijd prioriteit hebben.
Enhu, met onze spierbonk uit de sportschool is het ook helemaal goed gekomen.
Na de tips en tricks werd het voor hem steeds leuker. Na de lange afdaling van de Lemelerberg stond er op zijn kop één grote grijns. Hij kon niet wachten op de volgende adrenaline kick.
Kortom, weer iemand enthousiast gemaakt voor de mooie mountainbike sport en laten genieten van de schitterende trails die we in het mooie Vechtdal hebben!
See You on the track!
Groet GH