Steekje los?
Afgelopen week weer geheel coronaproof een spinningles mogen verzorgen.
Dus lekker een uurtje knallen op muziek van Tiesto en Rammstein en als toetje The Phantom d’r ook nog bij.
Na afloop zitten we dan altijd even uit te zweten aan tafel met onze mede sporters. (netjes op 1.5 meter)
Aan de tafel zat ook de vrouw van een clubgenoot, waar ik veel samen mee train en koers.
Ze liet tussen neus en lippen door ontvallen dat echte wielrenners ook wel een steekje los hebben hoor …..
Op m’n opmerking: “Hoezo?”, begon ze:
“Nou, als er een peloton van start gaat, staan er van de 80 renners minimaal 75 aan de start die ook echt denken dat ze serieus kunnen winnen. Daarbij dan ook alle middelen gebruiken die wel/of iets minder toegestaan zijn. De trainingen die daarvoor nodig zijn gaan dan ook bijna voor alles.”
Voelde me hierbij natuurlijk niet aangesproken, want tis toch normaal dat je als wielrenner veel traint én als je niet meedoet om te winnen, er toch helemaal niks aan is.
Merkte dat de rest van de groep aan tafel, hier wel iets anders over dacht.
“Je sport toch om je lekker fit te voelen en er even tussen uit te zijn? En wedstrijden moeten toch vooral leuk en sociaal zijn met mensen die ook het wielrennen op zich heel leuk vinden.”
Dus niet stront kapot gaan en in de finale zwarte sneeuw zien? En uiteindelijk in de sprint bijna van de weg gereden worden en dan compleet leeg gestreden roemloos in de middenmoot te finishen?
In de meewarige blikken van mijn tafelgenoten zie ik dat we op dit vlak echt mijlenver uit elkaar zitten.
“Zouden echte wielrenners dan toch een steekje los hebben?”
Kga zo even een uurtje fietsen misschien dat het kwartje dan wel valt bij ….. hen.
Groet GH
